بی‌کربنات

قلیائیت بی‌کربنات ^–HCO₃ در صورتی وجود دارد که قلیائیت فنل فتالئین کمتر از نصف قلیائیت کل باشد. به عبارتی، یک یون معدنی بسیار رایج در آب است که به طور طبیعی در آب‌های سطحی، آب‌های زیرزمینی و آب‌های معدنی یافت می‌شود. نقش مهمی در تنظیم pH آب دارد. افزایش بی‌کربنات در آب می‌تواند منجر به قلیایی شدن آب و تشکیل رسوبات کربناته در لوله‌ها شود.

منابع بی‌کربنات در آب

۱- منابع طبیعی:

-آب باران: کربن‌دی‌اکسید موجود در هوا با آب باران واکنش می‌دهد و تشکیل اسید کربنیک می‌دهد. اسید کربنیک سپس به یون هیدروژن و بی‌کربنات (^–HCO₃) تجزیه می‌شود.

-سنگ‌های کربناته: سنگ‌های کربناته مانند سنگ آهک و دولومیت در تماس با آب حل می‌شوند و بی کربنات را ایجاد می‌کنند.

-فعالیت آتشفشانی: فعالیت‌های آتش‌فشانی گاز‌های  گوگرد دی اکسید و کربن دی اکسید را  آزاد می‌کنند که در آب هیدروژن سولفید و بی کربنات را تشکیل می‌دهند. 

۲- منابع مصنوعی:

-صنایع شیمیایی: در صنایع شیمیایی از بی کربنات سدیم در تولید مواد مختلف استفاده می‌کنند.

-تصفیه آب: در تصفیه آب از بی کربنات سدیم برای تنظیم pH و نرم کردن آب استفاده می‌شود.

-کشاورزی: بی کربنات سدیم به عنوان آفت‌کش و ضد‌قارچ در کشاورزی استفاده می‌شود.

مدت زمان نگهداری

نمونه تا ۱۴ روز قابل نگه‌داری می‌باشد مگر اینکه در دمای ۴ درجه سانتیگراد نگهداری کنیم.

نحوه محاسبه

بر حسب mg/L CaCO₃ محاسبه می‌شود.