واترواش

از ماده واترواش برای بهبود فرایند لخته‌سازی به منظور خارج‌‌کردن رنگ‌های مزاحم از خط رنگ و جلوگيري از چسبندگي به بدنه و پمپ استفاده می‌کنند. مواد لخته کننده معمولاً بار الکتریکی مخالف ذرات رنگ را دارند. با جذب به سطح ذرات، بار ذرات را خنثی می‌کنند و تشکیل لخته‌های بزرگ را می‌دهند. سپس این لخته‌ها به راحتی رسوب می‌کنند یا با فیلتراسیون جدا می‌شوند و این‌گونه امكان تخليه لخته رنگ را فراهم می‌نمایند. مقدار مصرفی واترواش نیز بستگی به میزان غلظت رنگ موجود دارد.

برخی از مواد شیمیایی لخته‌ساز واترواش عبارتند از:

-نمک‌های فلزی چند ظرفیتی: مانند سولفات آهن، کلرید آهن و سولفات آلومینیوم می‌باشد که این نمک‌ها یون‌های چند ظرفیتی را آزاد می‌کنند که با ذرات رنگ واکنش می‌دهد و آن‌ها را به هم می‌چسباند.

-پلیمر‌های لخته‌ساز: مانند پلیمر‌هایی مانند پلی آکریل آمید‌ها که دارای زنجیر‌های بلندی هستند و به چندین ذره رنگ متصل شده و باعث تشکیل لخته‌های بزرگ‌تر می‌شوند.

-سیلیکات‌ها: برخی از سیلیکات‌ها می‌توانند به عنوان لخته‌ساز عمل کنند.

انتخاب نوع ماده واترواش به عوامل مختلفی از جمله نوع آب، غلظت رنگ و هزینه بستگی دارد. گاهی اوقات از ترکیب مواد لخته‌ساز استفاده می‌کنند تا راندمان لخته‌سازی افزایش یابد. همچنین بهینه سازی دوز مواد مصرفی بسیار مهم است تا بهترین نتیجه حاصل شود. به این دلیل که دوز بالای مصرف می‌تواند منجر به تشکیل لخته‌های بزرگ و مشکل در جداسازی شود.