چربیگیر‌ها

استفاده از چربیگیر‌ها اولین و مهمترین مرحله در فرآیند تمیزی سطح می‌باشد. روغن‌هایی روی فلز وجود دارند که برای متوقف کردن واکنش با هوا استفاده می‌کنیم. وظیفه این روغن‌‌ها جلوگیری از تماس با اکسیژن هوا و جلوگیری از زنگ زدن فلز است. همین روغن‌ها انجام فسفاته و کروماته را غیرممکن می‌سازند. بنابراین، سطح فلز را باید عاری از روغن، خاک و زنگ کنیم.

در صنعت فلزات و رنگ‌آمیزی، روغن از ورق‌ها در برابر خوردگی محافظت می‌کند. تقریباً هر نوع فلزی حاوی مقدار کم یا زیادی روغن است. اگرچه به‌طور‌کلی روغن ها به شکل روغن معدنی هستند، از چربی‌های حیوانی نیز استفاده می کنیم.

روی قطعاتی که دارای پوشش یا رنگ هستند، نباید روغن باشد. اگر روغن را به طور کامل از سطح فلز حذف نکنیم، کاربردهای پردازش سطح را نمی‌توانیم با موفقیت اعمال کنیم. زرد شدن رنگ، تفاوت رنگ و مشکلات چسبندگی می‌تواند ناشی از روغنی‌بودن فلز باشد. چربیگیر‌ها پیوند‌های بین مولکول‌های چربی را می‌شکنند و آنها را از سطح جدا می‌کنند. بنابراین، پس از اینکه فلز را به کمک چربیگیر‌ها به طور کامل از روغن پاک کردیم، باید پوشش کروماته یا فسفاته را اعمال کنیم. 

انواع چربیگیر‌ها

فرآیند چربیگیری از نظر شیمیایی و کاربردی را به دسته‌‌های متفاوتی تقسیم می‌کنیم. از نظر شیمیایی می‌توانیم مواد را به سه دسته اسیدی، قلیایی و خنثی تقسیم کنیم. از نظر کاربرد نیز به روش‌هایی مانند اسپری، غوطه‌وری، اولتراسونیک و پاک کردن با دست تقسیم کنیم.