چربیگیر‌ها

فرآیند چربیگیری اولین و مهمترین مرحله فرآیند تمیزی سطح است. روغن‌هایی روی فلز وجود دارد که برای متوقف کردن واکنش با هوا استفاده می‌شود. وظیفه این روغن‌‌ها جلوگیری از تماس با اکسیژن هوا و جلوگیری از زنگ زدن فلز است. همین روغن‌ها انجام فسفاته و کروماته را غیرممکن می‌سازند. بنابراین، سطح فلز باید عاری از روغن، خاک و زنگ باشد.

در صنعت فلزات و رنگ‌آمیزی، روغن از ورق‌ها در برابر خوردگی محافظت می‌کند. تقریباً هر نوع فلزی حاوی مقدار کم یا زیادی روغن است. اگرچه به‌طور‌کلی روغن ها به شکل روغن معدنی هستند، از چربی‌های حیوانی نیز استفاده می شود.

روی قطعاتی که دارای پوشش یا رنگ هستند، نباید روغن وجود داشته باشد. اگر روغن به طور کامل از سطح فلز حذف نشود، کاربردهای پردازش سطح را نمی‌توان با موفقیت اعمال کرد. زرد شدن رنگ، تفاوت رنگ و مشکلات چسبندگی می‌تواند ناشی از روغنی‌بودن فلز باشد. بنابراین، پس از اینکه فلز به طور کامل از روغن پاک شد، باید وارد فرآیند پوشش کروماته یا فسفاته شود.

فرآیند چربیگیری ممکن است از نظر شیمیایی و کاربردی به دسته‌ های متفاوتی تقسیم شوند. از نظر شیمیایی می‌توان مواد را به سه دسته اسیدی، قلیایی و خنثی برای چربیگیری تقسیم کرد. از نظر کاربرد می‌توان به روش‌هایی مانند اسپری، غوطه‌وری، اولتراسونیک و پاک کردن با دست تقسیم کرد.