کلر آزاد باقی مانده

به مجموع هیپو­کلرو­اسید (HClO) و یون هیپو­کلریت (^–OCl) موجود در آب کلر آزاد باقی مانده با نماد شیمیایی Cl₂ می‌گوییم و می‌تواند میکروب‌ها را از بین ببرد. در نمونه‌برداری و نگهداری نمونه باید دقت کنیم زیرا کلر در محلول آبی پایدار نیست. محتوای کلر نمونه‌ها یا محلول‌ها، به ویژه محلول‌های ضعیف، به سرعت کاهش می‌یابد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا سایر نورهای قوی یا تحریک، کاهش کلر را تسریع می‌کند. بنابراین، بلافاصله پس از نمونه‌برداری، اندازه‌گیری کلر را شروع می‌کنیم و از نور زیاد و هم زدن اجتناب می‌کنیم. نمونه‌هایی را که از نظر کلر مورد آنالیز قرار می‌دهیم نباید ذخیره کنیم.

مزایا کلرزنی

کلرزنی منابع آب و آب‌های آلوده را برای از بین بردن یا غیرفعال کردن میکروارگانیسم‌های مولد بیماری، ضد‌عفونی آب‌های مصرفی و تمیزی و بهداشت استخر به‌کار می‌بریم. همچنین در تصفیه آب آشامیدنی، برای بهبود کلی کیفیت آب ناشی از واکنش کلر با آمونیاک، آهن، منگنز، سولفید و برخی مواد آلی از آن استفاده می‌کنیم. در نتیجه، وجود آن نشانه اثر بخشی سیستم گند‌زدایی و توانایی آب در مقابله با آلودگی‌های میکروبی است.

معایب کلرزنی

کلرزنی می‌تواند اثرات نامطلوبی را ایجاد کند. ویژگی‌های طعم و بوی فنل‌ها و سایر ترکیبات آلی موجود در منبع آب ممکن است تشدید شود. ترکیبات آلی کلردار سرطان زا، مانند کلروفرم را ممکن است تشکیل دهند. کلر ترکیبی حاصل از کلرزنی آب‌های آمونیاکی یا آمین دار بر برخی از آبزیان تأثیر منفی می گذارد. برای تحقق هدف اصلی کلرزنی و کاهش هرگونه اثرات نامطلوب، ضروری است که از روش‌های آزمایش مناسب استفاده کنیم.

روش اندازه‌گیری کلر

۱- با استفاده از کیت‌های دقیق میزان کلر آزاد را تعیین می‌کنیم. 

۲- با روش تیتراسیون و معرف‌ها و تجهیزات آزمایشگاهی مقدار کلر را تعیین می‌کنیم.

۳- با دستگاه‌های الکترونیکی: این دستگاه‌ها با استفاده از سنسور‌های الکتروشیمیایی، غلظت کلر آزاد را بر حسب میلی گرم بر لیتر به صورت دیجیتال نمایش می‌دهند.