سیلر 

به موادی می‌گوییم که با هدف بهبود خواص پوشش فسفاته و افزایش دوام آن استفاده می‌شود. سیلر را بعد از پوشش‌های فسفاته استفاده می‌کنند که باعث بهبود مقاومت پوشش فسفاته در برابر خوردگي و افزايش چسبندگي رنگ می‌شود. به دو نوع کروم‌دار و بدون کروم تقسیم می‌کنیم.

سیلر کروم‌دار

این سیلر‌ها حاوی ترکیبات کروم شش ظرفیتی هستند که به شدت سمی هستند. این ترکیبات با فلز واکنش داده و لایه‌ای نازک و مقاوم در برابر خوردگی ایجاد می‌کند. مزایای آنها اینست که پوشش بسیار مقاومی در برابر خوردگی ایجاد می‌کنند و نسبت به سیلر‌های بدون کروم، چسبندگی بهتری ایجاد به سطح فلز دارند. معایب آنها اینست که سمی و خطرناک برای محیط زیست و سلامتی انسان هستند.

سیلر بدون کروم‌

این سیلر‌ها از ترکیبات جایگزین بدون کروم مانند فسفات، سیلیکات، یا ترکیبات آلی استفاده می‌کنند. این مواد با فلز واکنش داده و لایه‌ای محافظ ایجاد می‌کنند، اما با سمیت کمتر. مزایای آنها اینست که دوستدار محیط زیست و غیر‌سمی هستند. معایب آنها اینست که امکان دارد مقاومت در برابر خوردگی آنها به اندازه سیلر‌های کروم‌دار نیست و چسبندگی کمتری در برخی از موارد ایجاد می‌کنند.

در کل، با وجود مزایای مقاومت بالاتر سیلر‌های کروم‌دار، به دلیل خطرات زیست محیطی، استفاده از سیلر‌های بدون کروم ترجیح دارد.